Του Σπυρίδωνα Μ. Ασημακόπουλου 

Όταν λέγεται ή γράφεται ότι υπολειτουργεί μια υπηρεσία, στην προκειμένη περίπτωση των ΚΕΠ Αιγείρας και Ακράτας, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή οι υπάλληλοι που τα στελεχώνουν δεν έχουν διάθεση να δουλέψουν  και να εξυπηρετήσουν τον κόσμο, πράγμα  άδικο για τις τέσσερις  κυρίες που υπηρετούν σ’ αυτά, ή ο εξοπλισμός (ο οποίος είναι πλήρης) και οι αρμοδιότητες που έχουν είναι λίγες οπότε τι περισσότερο θα προσφέρουν με την συγχώνευσή τους σε ένα .Άρα το σχόλιο του ΧΕΛΜΟΥ είναι στην καλύτερη περίπτωση άδικο και χωρίς σημασία. Το μόνο που προσφέρει, κατά την γνώμη μου, η συγχώνευση των ΚΕΠ σε ένα, είναι η αποδυνάμωση, από όποια υπηρεσία έχει απομείνει, τόσο της Ακράτας όσο και τις Αιγείρας. Ταυτόχρονα μεγαλώνει την ταλαιπωρία των εξυπηρετούμενων από τα ΚΕΠ οι περισσότεροι των οποίων θα υποχρεωθούν να μετακινηθούν εκτός έδρας. Παράλληλα θα δώσει τροφή σε όσους επιζητούν το κλείσιμο υπηρεσιών και θα δώσει την χαριστική βολή σε ότι έμεινε ζωντανό από την λαίλαπα του Καλλικράτη, ενώ από πλευράς της Δημοτικής Αρχής γίνεται προσπάθεια να επιστρέψουν οι  φορολογικοί  υπάλληλοι  του Κ.Ε.Φ.
Όμως αυτό το σχόλιο μου έφερε την μνήμη μου την ιστορία της Ηλεκτρικής στην Ακράτα, όπως την έχω ακούσει και αν δεν κάνω λάθος έχει δημοσιευθεί και στο ΧΕΛΜΟ, από τις αναμνήσεις σχολιαστή.
Είχε παρακαλέσει, ο τότε πρόεδρος της Ακράτας αείμνηστος Γεώργιος Ρουφογάλης, τους Ακρατινούς που ζούσαν και μεγαλουργούσαν στην Αθήνα (επιτυχημένοι στο Δημόσιο αλλά και ιδιωτικό τομέα) να συγκεντρώσουν πληροφορίες και να τις συζητήσουν το Πάσχα που θα κατέβαιναν στην Ακράτα, σχετικά με τον ηλεκτροφωτισμό της Ακράτας, (σημειωτέων ότι μόνο στο Αίγιο και την  Κόρινθο υπήρχε ρεύμα, όπως είχα ακούσει). Πράγματι έγινε η συγκέντρωση στην «Αναγέννηση» και με λίγα λόγια όλοι οι συμπατριώτες της Αθήνας ήταν  αρνητικοί, ως ασύμφορη  τη ηλεκτροφώτηση της Ακράτας. Αφού τελείωσαν, ο Πρόεδρος Γεώργιος Ρουφογάλης με τον δικό του τόπο και λεξιλόγιο είπε «Κύριοι σας έχω χ………. Εγώ (λέξη που χρησιμοποιούσε δικαιωματικά) θα φέρω ηλεκτρικό φως στην Ακράτα». Στην 13 Οκτωβρίου 1935 έγινε η  σχετική δημοπρασία και 1 Μαΐου 1937 ήλθε το φως στην Ακράτα και φώτισε τις νύχτες του χωριού μας. Φυσικά με ιδιώτη επιχειρηματία τον αείμνηστο Ανδρέα Μιχαλίτση.
Αυτό φυσικά δείχνει ότι οι Αθηναίοι μας ναι μεν αγαπούν τον τόπο τους, αλλά, εκ των πραγμάτων, είναι αποκομμένοι από την καθημερινότητα του χωριού μας και καλό είναι να ενημερώνονται ή τουλάχιστον να προσέχουν για τις δημόσιες τοποθετήσεις τους, όταν μάλιστα χρησιμοποιούν του ιστορικό μας έντυπο τον ΧΕΛΜΟ ο οποίος από το 1948 προσέφερε βοήθεια και στήριξη των χωριών μας, γιατί διαφορετικά κάνουν ανεπανόρθωτη ζημιά. Ας λάβουν υπόψη τους ότι γίνεται μεγάλη προσπάθεια από όλους για την διατήρηση του Αστυνομικού Τμήματος στην περιοχή, γιατί θα είμαστε στο έλεος του Θεού. Ήταν τυχερός, μέσα στην ατυχία του, ο Παναγής Γεωργικόπουλος και η καταστροφή του σπιτιού του θα ήταν ολοσχερής εάν δεν λειτουργούσε  πυροσβεστικό κλιμάκιο στην περιοχή.

Ακράτα 15 Μαΐου 2014