Υπήρξε ένας εξαιρετικός άνθρωπος και αγαπημένος μου φίλος, είχαμε 3 χρόνια διαφορά ηλικίας ( ήταν μικρότερος) και η διαφορά αυτή στα παιδικά χρόνια ήταν μεγάλη, όπως και η απόσταση από τα σπίτια μας στην Ακράτα ( Αγγελέικα με Καψακού) .

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 είχα έρθει στην Αθήνα και πήγαινα τακτικά στο καφενείο των Ακρατινών στην Ομόνοια ,(καφενείο το ΣΤΕΜΑ πλατεία Ομονοίας και Γ' Σεπτεμβρίου), ένα απόγευμα του 1960 συνάντησα εκεί τον Βασίλη και από τότε μέχρι το 2019 , που νωρίς συγχωρέθηκε, ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι .

Δεν χωρούν σε βιβλίο τα όσα περάσαμε μαζί για 60 ακριβώς χρόνια ...με δυσκολίες ,αλλά και με αγάπη .

Ζήσαμε χωρίς ποτέ να πικραίνει ο ένας τον άλλον.

Δε θα τον ξεχάσω ποτέ ούτε εγώ ούτε η οικογένεια μου, και τα παιδιά μου που πολύ τον αγάπησαν τον ίδιον, αλλά και τη γυναίκα του Βάντα, που τόσο πολύ του συμπαραστάθηκε κατά την ασθένεια του.

Δυστυχώς άλλος αποφάσισε να τον πάρει κοντά του.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της αγαπημένης μας Ακράτας που τον σκεπάζει.

 

του κυρίου  Γεωργίου Χρήστου Τερζή